ประวัติและตราสัญลักษณ์

แต่เดิมนั้น ที่ตั้งตำบลบางช้างเป็นป่าดงพงพี มีแม่น้ำลำคลองไหลผ่านบริเวณนี้ เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่านานาชนิด และมีช้างชุกชุมเป็นโขลงใหญ่ ทั้งสัตว์ป่าและโขลงช้างได้ออกหากินตามแหล่งน้ำต่างๆ ในลุ่มน้ำท่าจีนนี้ โดยเฉพาะโขลงช้างได้ออกหากินบริเวณโรงเรียนบ้านหัวอ่าวในปัจจุบันนี้ ทำให้บริเวณนั้นดินพังเป็นอ่าวเข้าไป จึงเรียกว่า บ้านหัวอ่าว ส่วนเส้นทางที่โขลงช้างเดินมาหากินเป็นประจำนั้น ช้างได้เหยียบย่ำจนกระทั่งดินพังกลายเป็นทางน้ำและคลองเรียกว่า คลองบางช้าง และบริเวณนี้ต่อมาเรียกกันว่า ตำบลบางช้าง เพราะมีช้างมาก และมีช้างที่แปลกประหลาดอยู่เชือกหนึ่งคือมีหัวคล้ายเสือได้ออกอาละวาด ทำลายสิ่งของและสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านทั่วไป ชาวบ้านไม่สามารถปราบได้ ต่อมามีนายพราน 3 คน ซึ่งมีวิชาและมีฝีมือในการตามล่าคล้องช้าง ได้เดินทางมาปราบช้างหัวเสือได้สำเร็จแล้ว ก็นำไปถวายพระยาพาน เพื่อนำไปทำยุทธหัตถีกับพระยากง ในการทำยุทธหัตถีครั้งนี้ พระยาพานทำพิธีตัดไม้ข่มนาม ด้วยการให้สานตอกไม้ไผ่เป็นรูปหัวเสือ นำไปครอบบนหัวช้าง เพื่อให้ช้างของพระยากงเกรงกลัวตามวิสัยของช้างซึ่งกลัวเสือ ช้างเชือกนี้ จึงถูกเรียกว่าช้างหัวเสือแต่นั้นมา

ตราสัญลัษณ์